Está é a súa redacción:
A miña bisavoa
Naceu o 27 de Agosto de 1923 en Caldas de Reis ( Pontevedra)
Tivo seis irmáns /ás e con ela sete.
Na súa infancia pasou fame, frío e cansanzo dado que empezou a traballar con 11 anos: cos animais e na labranza. Aos dez anos tivo que coidar dos seus sobriños.
Casouse con 26 anos na igrexa de San Esteban de Sayar. Tivo dúas fillas, catro netos e tres bisnetos. Sempre está xogando con eles.
Soportou a guerra civil española e a segunda guerra mundial.
Ela díxome que cando era pequena, moz e muller, tiña que sair da casa cuns zocos que deixaban traspasar toda a auga e a suciedade.
O momento máis triste da súa vida foi cando morreu o seu marido, o 6 de xuño de 2001.
Ela cóntame que os pobres cando vían que unha casa botaba fume pola cheminea, pensaban que estaban a facer o xantar, iban a pedir se lles daban un pouco.
Agora ten 90 anos e fai moitas cousas. Coida moitísimo dos seus netos, e dos bisnetos, vai a horta a coller e plantar: tomates, cebolas, grelos, patacas, fabas, acelgas, porros, pementos, xudías...; fai o xantar para a súa filla, o seu xenro, aos seus netos..., danos diñeiro para comprar lambetadas, cando estamos tristes apoianos, xoga con nós, regalanos lambetadas e moito máis.
Ela me di que o seu traballo favorito sempre foi a labranza, pero tamén lle gustaba a profesión de economista: porque naqueles tempos o goberno tomaba moi malas decisións, e ela quería decirlle o que estaba facendo mal o goberno.
Creo que a miña bisavoa xa traballou suficiente. É hora de que descanse de cando en vez e que sexamos nós os que traballemos para ela. Bisa, goza do que máis che gusta: dos teus bisnetos e dos teus programas da tele!
Agora os teus 90 anos, teño que agradecerche todo o que fixeches durante toda a túa vida, e o que aínda fas pola túa familia e, especialmente, por min. Por iso elixinte como homenaxe á muller máis traballadora.
Diego Veiga Pereiro ( 4ª de Educación Pimaria)
Ningún comentario:
Publicar un comentario